Czego bocian przebity włócznią nauczył nas o migracjach #naszybko

Jeszcze 200 lat temu odpowiedź na pytanie „Co robią ptaki, gdy opuszczają swoje siedliska?” była zagadką. Z problemem tym zmagali się już starożytni myśliciele, którzy proponowali rozmaite wyjaśnienia. Niektóre wręcz absurdalne. Arystoteles na przykład nie wykluczał, że ptaki ulegają swego rodzaju transmutacji do innej postaci, lepiej przystosowanej do danej pory roku. I tak, jego zdaniem, brązowe gajówki zimą stawały się popielato-czarnymi kapturkami. W rzeczywistości te podobne rozmiarami ptaki spędzały w Grecji lato i zimę i zwyczajnie rzadko były tam widywane jednocześnie.

Ale ta transmutacja nie musiała dotyczyć tylko zwierząt, ale także roślin. Panował pogląd, że bernikla białolica, gatunek gęsi żyjący na Grenlandii i zimujący na europejskich wybrzeżach, przemieniał się w drewno (albo, zależnie od wersji, w pąkle). Z tego powodu spożywanie jej mięsa było dopuszczone w czasie postu!

Arystoteles przedstawił jeszcze dwa inne wyjaśnienia. Były nimi hibernacja i migracja. Można rzec – blisko… Ale tu też mieliśmy absurdy, jak powstała w 1666 roku teoria migracji ptaków na księżyc!

Pierwszy poważny dowód potwierdzający teorię migracji pochodzi z maja 1822 roku. Wtedy pewien niemiecki szlachcic zastrzelił bociana przeszytego metrową, drewnianą włócznią. Przeprowadzający oględziny ekspert stwierdził, że pochodziła ona z Afryki, gdzie ów bocian musiał zimować.

Autorem tego tekstu jest właściciel serwisu. Cała kwota wsparcia, jaką przekażesz na jego rzecz będzie zainwestowana w rozwój portalu. 

Opublikowano w dziale nauki przyrodnicze dnia 03 lis 2021